Ciekawość i otwartość, piękno, delikatność połączona ze stanowczością, pobożność – to wiele cech kobiet w historii i dziś, które pokazują niezwykłość ich miejsca w Kościele. Warto czytać żywoty świętych kobiet, aby inspirować się ich wyborami i decyzjami oraz świadectwem życia. Każda z nas znajdzie swoje miejsce w Kościele w odkrywaniu własnej kobiecości.
Kobiety w historii Kościoła od początku odgrywały znaczącą rolę w przekazie wiary, były jej świadkami. Były też obrończyniami życia.
Wytrwałość
Pod krzyżem Jezusa cierpiącego stała Maryja, wraz z bliskimi Jej kobietami. Towarzyszyła Synowi w całej Jego ziemskiej pielgrzymce aż do ostatniego tchnienia, później także trwała wiernie przy Apostołach. Święta Monika natomiast przez prawie 20 lat modliła się o nawrócenie swojego syna Augustyna. Podążała za nim z Afryki do Rzymu, aby móc nad nim czuwać i mieć go stale pod swoją opieką. Nigdy się nie poddała. Bóg wysłuchał jej wytrwałych modlitw – Augustyn się nawrócił, przyjął chrzest, a później został biskupem i jest jednym z największych świętych i doktorów Kościoła. Wiele lat pozornie niewysłuchanej modlitwy i trwania przy Chrystusie przez św. Monikę, morze wylanych łez bezsilności, a przy tym ogromna wytrwałość przyniosły przepiękne owoce. To wzór do naśladowania dla wielu kobiet. Maria Magdalena, która wytrwale podążała śladami Chrystusa, dotknięta Jego miłosierdziem, nie odstępowała Go nawet na chwilę, wytrwale namaszczała Jego stopy i adorowała Go nawet wówczas, gdy inni ją odpędzali, krytykowali, wręcz zakazywali takiej bliskości – to przykład trwania w wierze mimo wszystko. Dziś jest wiele kobiet, które mimo hejtu wylewającego się na nie w sieci przyznają się do Chrystusa w opisie profilu w social mediach, w postawie łagodzenia sporów bez nienawiści, w trwaniu w obronie wartości chrześcijańskich, życia i wiary nawet za cenę wyśmiewania i nazywania „katolem”.
Odwaga
Całkowite zaufanie przez Maryję w tak zaskakującym i zmieniającym całość Jej życia Cudzie Poczęcia oraz ochrona życia mimo ryzyka ukamienowania (taką karę otrzymywały kobiety pochwycone na cudzołóstwie) i taką cenę płaciły – to najwyższy wyraz odważnego umiłowania życia. Święta Katarzyna ze Sieny, gdy miała 12 lat, konfrontowała swoją postawę pobożności z pragnieniami matki, gdy ta chciała, aby jej córka korzystała z przyjemności młodości: młoda święta marzyła o całkowitym oddaniu się Bogu. W późniejszych latach Katarzyna domagała się mężnie od kolejnych papieży powrotu z Awinionu do Rzymu, walczyła odważnie z możnymi tego świata, z ogromnym poświęceniem pracowała wytrwale na rzecz różnych społeczności i wielu pomogła wejść na drogę świętości, pracując dla dobra Kościoła. Dziś odwagą mogą być w niektórych środowiskach nawet noszenie łańcuszka z krzyżykiem, zapisanie się na lekcje religii w szkole, niejedzenie mięsa w piątki albo przyznanie się do uczestnictwa w coniedzielnej Mszy św.
Poświęcenie
W wierności i nieustawaniu w trudach posługi osobom porzuconym przez własnych rodziców św. Matka Teresa z Kalkuty trwała przy Chrystusie – nawet wówczas, gdy nie doświadczała Jego obecności – dając tym opuszczonym miłość i miłosierdzie: „Nie liczy się wcale wspaniałość twego działania, ale miłość, jaką w nie włożyłeś; nie to, jak wiele uczyniliśmy, ale przede wszystkim to, jak wiele miłości włożyliśmy w swe czyny”. Biblijna Anna, matka Samuela, czekała na dziecko przez wiele lat. Wiernie modliła się do Boga i nigdy nie zwątpiła, że otrzyma dar macierzyństwa. Trudną decyzją musiało być dla niej oddanie długo oczekiwanego syna na służbę Bogu, dotrzymała jednak złożonej obietnicy. Wykazała się posłuszeństwem, poświęcając dar, na który czekała wiele lat. Dziś poświęceniem własnego dobrego imienia mogą być narażenie się w szkole czy w pracy przez stanięcie w obronie słabszej i wyśmiewanej osoby, zwrócenie uwagi na czyjąś nieuczciwość albo poproszenie o ustąpienie miejsca starszej osobie w autobusie. Wyjście ze strefy komfortu w czasach nienawiści człowieka do człowieka nie jest dziś łatwe – w sumie nigdy nie było.
Miłość bez granic
„Miłość aż po grób” – to częste marzenie wielu młodych kobiet. Realizacja takiej miłości w codzienności to jednak niełatwe zadanie. Święta Joanna Molla jako lekarka wobec własnej zagrożonej ciąży zdawała sobie sprawę, że tylko aborcja uratuje jej życie. Zdecydowała się jednak urodzić dziecko. Cechowała ją silna wiara katolicka, w której każdego dnia mocno i nieustannie trwała, przez co stała się wzorem do naśladowania dla matek pracujących i doświadczających ciężkiej choroby. Życie Mojżesza również musiała ratować jego matka Jokebed. Umieszczenie syna w koszu i ukrycie go w sitowiu na brzegu rzeki, bez jakiejkolwiek pewności, co się z nim stanie, było dla kobiety trudnym doświadczeniem, jednak tylko w ten sposób mogła go uchronić od śmierci. Jokebed zyskała uznanie za swoją mądrość w tworzeniu planu, dzięki któremu nie tylko uratowała swoje dziecko, ale również udało jej się dalej być przy nim. Dziś też mamy piękne przykłady poświęcenia życia dla własnego dziecka – siatkarka i złota medalistka mistrzostw Europy Agata Mróz-Olszewska wstrzymała leczenie nowotworu aż do urodzin córki. Mimo sugerowania aborcji nie chciała zabijać własnego dziecka, aby uratować własne życie.
Mądrość i świadectwo życia
W życiu kobiety niezwykle ważnymi cechami są również mądrość i roztropność. Święta Rita już za życia miała niezwykły dar przekonywania: potrafiła szukać wielu argumentów i tak dobierać słowa oraz rozmawiać z ogromnym wyczuciem, że groźny przestępca, a takim był jej mąż, stał się dzięki oddanemu świadectwu dobrym ojcem i głową rodziny.
