Dlaczego podwójna moralność jest zagrożeniem dla chrześcijan?
Zgodność życia i świadectwa jest punktem wyjścia dla głoszenia Ewangelii. PODWÓJNA MORALNOŚĆ jest zdradą nakazanego chrześcijanom bycia „solą ziemi” i „światłem świata” (2044-2046).
Apostoł Paweł był tym, który przypomina wspólnocie w Koryncie: „Wiadomo, że jesteście listem Chrystusa (...) napisanym nie atramentem, lecz Duchem Boga żywego, nie na kamiennych tablicach, lecz na tablicach, którymi są serca z ciała” (2 Kor 3, 3). Sami chrześcijanie, a nie to, co mówią, są „listem polecającym” (2 Kor 3, 2) Chrystusa do świata. Kiedy KAPŁANI i osoby życia konsekrowanego krzywdzą innych ludzi, w tym też dzieci, w straszliwy sposób deformują przesłanie tego „listu”. Zadają nie tylko niewypowiedziany cios swoim ofiarom. Odbierają wielu ludziom nadzieję pokładaną w Bogu i u niemałej grupy zdmuchują płomień wiary.
PODWÓJNA MORALNOŚĆ to moralność praktykowana publicznie lub w skrytości, która mierzy „podwójną miarą”. Na zewnątrz człowiek o podwójnej moralności głosi poglądy i prezentuje postawy, których prywatnie nie stosuje. „Dzieci, nie miłujmy słowem ani językiem, lecz czynem i prawdą” (l J 3, 18).
Za: „YouCat. Katechizm Kościoła Katolickiego dla Młodych”, Wyd. Święty Paweł 2011, [I] 3.22
